23.03.2020 – Praca na podstawie zezwolenia na pracę

Oprócz cudzoziemców, którzy są zwolnieni z konieczności uzyskania odpowiednich dokumentów, aby móc w Polsce legalnie pracować, o czym pisaliśmy tutaj:

oraz procedury uproszczonej polegającej na uzyskaniu oświadczania pracodawcy o zamiarze powierzenia pracy cudzoziemcowi, co przybliżyliśmy tutaj:

Kolejną formą pozwalającą na dostęp do polskiego rynku pracy jest zezwolenie na pracę. Aby pracodawca mógł legalne zatrudnić cudzoziemca na terytorium Polski wymagane jest uzyskania odpowiedniego zezwolenia (lub oświadczenia) a także posiadanie przez cudzoziemca odpowiedniego, ważnego dokumentu pobytowego. Występuje kilka typów zezwoleń na pracę: typu A, B, C, D, E. O takie zezwolenie na pracę występuje pracodawca do wojewody. Najczęściej wydawanym jest zezwolenie typu A, które jest dla pracownika wykonującego pracę na terytorium Polski u pracodawcy którego siedziba znajduje się w Polsce. Zezwolenie typu B wydawane jest dla cudzoziemca pełniącego funkcji w zarządzie firmy, natomiast zezwolenia typu C, D i E dotyczą osób zatrudnionych u pracodawców zagranicznych, a które zostały oddelegowane do pracy na terenie Polski.

Istnieje również możliwość o wystąpienie w jednej procedurze o zezwolenie na pobyt czasowy i pracę. Wniosek o takie zezwolenie składa cudzoziemiec, który:

• przebywa legalnie na terytorium Polski,
• posiada ubezpieczenie zdrowotne, źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny,
• ma zapewnione na terytorium Polski miejsce zamieszkania

oraz podmiot pracodawca nie ma możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych na lokalnym rynku pracy, tzn. uzyskał w tym celu informację starosty, o której piszemy poniżej.

Wniosek o zezwolenie na pracę dla cudzoziemca typu A może być złożony przez pracodawcę osobiście, ale bardziej popularne jest składanie wniosków przez Internet, za pośrednictwem portalu www.praca.gov.pl.

W przypadku osób, których w Polsce jeszcze nie ma, a pracodawca dopiero planuje je zatrudnić zezwolenie jest potrzebne, by cudzoziemiec nie tylko mógł wykonywać w Polsce pracę legalnie, ale przede wszystkim, by mógł się starać o wizę w celu wykonywania pracy. Cudzoziemiec wjeżdża wtedy do Polski mając wizę z prawem do pracy. Zezwolenie typu A może być wydane na okres do 3 lat. Zezwolenie jest wydawane na pracę u konkretnego pracodawcy na określony czas, na określone stanowisko (w tym zakresie pracownik i pracodawca mogą być kontrolowani przez Straż Graniczną i Państwową Inspekcję Pracy – jednostkę powołaną od kontroli legalności zatrudnienia).

Procedura zezwoleń na pracę typu A wykorzystywana jest przez pracodawców również dla pracowników, którzy już przebywają w Polsce. Wówczas, by cudzoziemcy mogli w czasie oczekiwania na legalizację pobytu podjąć pracę i przebywać na terytorium Polski legalnie, otrzymują stempel w paszporcie, który potwierdza, że są w trakcie uzyskiwania pozwolenia na pobyt.

Do wniosku o wydanie zezwolenia na pracę typu A, dołącza się  m.in.:

• kopię wszystkich wypełnionych stron ważnego dokumentu podróży cudzoziemca, którego dotyczy wniosek, a w przypadku, gdy cudzoziemiec nie posiada ważnego dokumentu podróży i nie ma możliwości jego uzyskania – kopię innego ważnego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość;
• informację starosty właściwego ze względu na główne miejsce wykonywania pracy przez cudzoziemca o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy w oparciu o rejestry osób bezrobotnych i poszukujących pracy lub o negatywnym wyniku rekrutacji organizowanej dla pracodawcy – jeżeli jest ona wymagana;
• dokumenty potwierdzające spełnienie przez cudzoziemca wymagań stawianych kandydatom do pracy przez podmiot powierzający wykonywanie pracy, określonych w informacji starosty o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy – jeżeli informacja starosty była wymagana.

Jeden egzemplarz zezwolenia pracodawca ma obowiązek przekazać cudzoziemcowi. Pracodawca ma również obowiązek uwzględnienia w pisemnej umowie z cudzoziemcem warunków, w tym wysokości wynagrodzenia, nie gorszych niż w uzyskanym zezwoleniu na pracę.

Zanim pracodawca wystąpi o zezwolenie na pracę dla cudzoziemca, powinien (o ile jest to wymagane) uzyskać tzw. informację starosty o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych na lokalnym rynku pracy, czyli wykonać tzw. „test rynku pracy”. Jest to procedura mająca na celu uzyskania informacji na temat sytuacji na lokalnym rynku pracy, potwierdzająca brak możliwości zatrudnienia na dane stanowiska obywatela Polski lub UE lub cudzoziemca zwolnionego z obowiązku uzyskania zezwolenia na pracę (np. posiadającego status uchodźcy lub zezwolenie na pobyt stały, lub rezydenta długoterminowego UE). Do wniosku do wojewody o zezwolenie na pracę dla cudzoziemca pracodawca dołącza taką informację.

Informacja starosty nie jest wymagana w przypadku, gdy zezwolenia na pracę dotyczy m.in.:

• obywatela Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Rosji lub Ukrainy, wykonującego prace pielęgnacyjno-opiekuńcze lub jako pomoc domowa na rzecz osób fizycznych w gospodarstwie domowym,
• obywatela Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Rosji lub Ukrainy, który w okresie przed złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na pracę był zatrudniony co najmniej 3 miesiące u tego samego pracodawcy i na tym samym stanowisku zgodnie z oświadczeniem o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi wpisanym do ewidencji oświadczeń (w tym przypadku należy przedstawić takie oświadczenie, umowę o pracy oraz dokumenty potwierdzające opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne),
• zawodu lub rodzaj pracy, w stosunku do których wydanie zezwolenia na pracę nie wymaga uwzględnienia informacji starosty, zawody te zostały określone w rozporządzeniu:

http://isip.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20190000154/O/D20190154.pdf

• występowania przez pracodawcę o wydanie przedłużenia zezwolenia na pracę dla tego samego cudzoziemca i na tym samym stanowisku,
• cudzoziemca, który w okresie trzech lat poprzedzających złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na pracę ukończył studia w uczelni mającej siedzibę na terytorium Polski albo innego państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Konfederacji Szwajcarskiej albo jest doktorantem w szkole doktorskiej prowadzonej przez podmiot mający siedzibę na terytorium Polski.